rüzgarda savrulan yerdeki gazete parçası gibiyim şimdi. sararmış, yırtık ve yılgın. bütün kasveti ve ızdırabıyla geliyor. hissediyorum. mor bulutlar çok ağır taşıyamıyorum. dostlarım, dost sandıklarım, kardeşlerim. hepsi ölüymüş meğerse. yeraltında oldukları için duymamışım onları. kapının arkasındaki kutunun içinde aslında hepsi. vazonun kırık parçaları. boşuna yaşanmışlıklar. bilmiyorum belki de büyüyorum. yada büyümek istemiyorum. ama hissediyorum, burası çok kötü bi yer..
30.09.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder